Haar voorkeur ging uit naar Numansdorp, maar daar waren lange wachttijden. En als je bijna 100 bent, heb je volgens mevrouw Hoek geen tijd om te wachten. Dus werd het ’s-Gravendeel.
“Het ging erg snel”, vertelt haar dochter Nanny. “Binnen 4 weken zat mijn moeder hier. Op je 99ste verhuizen is natuurlijk niet niks. Zeker niet als je je bedenkt dat ze hiervoor 73 jaar in dezelfde woning heeft gewoond. We hebben de nieuwe woning zoveel mogelijk hetzelfde ingericht als de oude woning. Dat geeft rust.” “Gelukkig ben ik nog helder”, vult mevrouw Hoek aan. “Ik smeer zelf mijn boterhammen en lees elke ochtend de krant. Hiervoor was ik nog nooit in dit dorp geweest.Best een raar idee dat ik hier nu woon, maar het is goed zo. Ik woon nu dichter bij mijn dochter. Dat is een fijn idee. En hier ben ik een keer niet de oudste. Dat maak ik zelden mee.”
"Tijd om te wachten heb ik niet."
73 jaar Oranjestraat
Mevrouw Hoek is onze langstzittende huurder van een woning in de Oranjestraat in Klaaswaal. Zij kwam hier in 1949 samen met haar man wonen. Ze zag buren komen en gaan, kinderen opgroeien en vertrekken. Ze zag hoe de huizenrijen tegenover haar werden gebouwd, gesloopt en weer opnieuw werden gebouwd. Ze zag hoe de wereld steeds sneller verandert. “Zelf ga ik niet zo hard meer”, grapt zij. “Maar ik ben er nog steeds. Het waren mooie tijden. In 100 jaar maak je veel mee. Ik heb veel verschillende mensen leren kennen. Daar zijn mooie vriendschappen uit ontstaan en daar ben ik dankbaar voor. Ook de laatste jaren had ik fijne buren. Mijn buurvrouw kwam iedere ochtend en avond even kijken hoe het met me ging. Het is fijn als mensen naar elkaar omkijken.” •
