Een betaalbaar huis in Numansdorp? Het leek mission impossible voor Joyce Zevenbergen (nét 50) en haar 17-jarige zoon Cas. Uitwijken wilde ze niet omwille van hem. “Op je zeventiende zijn vrienden en je sport belangrijker dan je moeder.” Na drie jaar bij haar ouders op zolder kreeg Joyce in oktober 2023 eindelijk een woning toegewezen voor haar en Cas. Een tweekamerappartement. Niet ideaal, maar met een positieve instelling en slimme keuzes maakten ze er iets moois van.
“Het heeft lang geduurd voor we een woning hadden. Ik kwam telkens op plek 300. Maar misschien was een tijdje nummer 3 of 4 worden wel vervelender. Je kunt het bijna rúiken en toch word je het dan weer niet.” Na 3 jaar was het eindelijk zover. “Ik had misschien eerder een huis gehad als ik ook had gereageerd op woningen in Piershil, maar dan had Cas niet bij vrienden kunnen wonen. Op je 17e zijn vrienden belangrijker dan je moeder.”
Toe aan eigen woning
Het wonen bij mijn ouders was prima en fijn. Toch waren we op het moment dat deze woning voorbij kwam ook wel echt toe aan iets voor onszelf. Voor ik ging kijken twijfelde ik over de grootte: 75 m2 en maar één slaapkamer. Een vriend zei: Ga nou maar eens kijken of dit iets is. Is het niks? Dan weet je dat je niet meer naar zulke woningen hoeft te kijken.
Klein maar...
“Toen ik ging kijken met vriendinnen ik overmand werd door emoties. Het zag er zó netjes uit. De vloer, alles. We vielen er stil van. Misschien toch wel iets met potentie. Maar ik twijfelde ook, want het was wel heel klein. Komt het echt goed? Is het dan eindelijk zover? Cas kwam ter plekke ook langs op de fiets. Ook hij was afwachtend. Bij opa en oma werd hij natuurlijk lekker verwend. En hij vroeg zich af wat het zou betekenen voor zijn privacy, een huis met maar één slaapkamer. Gelukkig dachten mijn vriendinnen direct heel praktisch en in mogelijkheden. Na een paar nachtjes slapen en sparren met mijn dierbaren ging ook mijn praktische knop aan en zei ik `ja’. Klein is trouwens ook: goed betaalbaar, lage energiekosten en een mooie gelegenheid om te ontspullen.
Tiny houses zijn hip
De volgende stap was grondig research. “Tiny houses zijn natuurlijk heel hip, dus daar was veel over te vinden. Dat gaf me nog meer vertrouwen: dit gaat echt goed komen. Ik heb de tijd goed benut om alles uit te zoeken, tips in te winnen over wat werkt in kleinere ruimtes en meubels na het uitmeten ‘uitplakken’ op de vloer. Mijn kleding en wintersportspullen liggen bij mijn ouders. Verder hebben we trouwens een leuke grote tuin op het zuiden, dat is echt het verlengde van de woonkamer.”
Wat ook nog eens meespeelt, is dat Cas en ik er eigenlijk maar de helft van de tijd samen zijn, door het co-ouderschap. Daarnaast ben ik ook vaak bij mijn vriend en dat zal naar de toekomst toe alleen maar meer zijn. Prima trouwens als Cas er dan alleen of met zijn vrienden is. Alleen maar leuk, het is ook gewoon zijn huis. Iedereen vindt het een fijn, knus huisje.
Slapen in de woonkamer
“De slaapkamer van Cas is echt zijn eigen plekje geworden. Met bed, bureau en Playstion. Zelf slaap ik in de woonkamer en vind dat helemaal prima. De bedkast klap ik uit tot een bed en dan worden het gewoon 2 slaapkamers. De kachel gaat op tijd uit, zodat het op tijd koel is als ik ga slapen. Ik heb de bioklok van een tiener en ben net als Cas van het laat naar bed en laat opstaan. Dat scheelt. Denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen, dat is mijn mantra. Ik ben vooral dankbaar. Dat ik dit huis heb gekregen en voor de vele hulp van vrienden, vriendinnen en familie. En dat ik bij mijn ouders kon wonen en sparen, waardoor ik deze dingen heb kunnen doen. Ik woonde hiervoor in een heel groot, maar dat maakt niet gelukkiger.”
