Na 47 jaar verruilden de heer en mevrouw Van Waardenburg uit ’s-Gravendeel hun eengezinswoning voor een gelijkvloers appartement. De Verhuisregeling gaf voor hen de doorslag om de verhuizing in gang te zetten. Waar ze eerst zo tegenop zagen, voelt nu als een bevrijding. “Achteraf hadden we dit jaren eerder moeten doen,” aldus een enthousiaste mevrouw Van Waardenburg. “We wonen hier prachtig en ik hoef niet meer bang te zijn dat mijn man van de trap valt. Ik kan eindelijk weer ‘s nachts doorslapen.”
Dochter Yvonne zag al langer dat de situatie thuis onveilig was, maar ze kon haar ouders er niet van overtuigen om te verhuizen. Haar vader licht toe: “Ik werkte al vanaf mijn 15de, maar door faillissementen is mijn pensioen in rook opgegaan. Dat ging vroeger zo, maar je begrijpt dat het van alleen een AOW-tje lastig rondkomen is. Dan zit je echt niet te wachten op een hogere huurprijs. Als je na zoveel jaar, 47 in ons geval, verhuist, dan ga je er altijd financieel op achteruit. Maar toen wees Yvonne ons op de Verhuisregeling met de mogelijkheid om onze huurprijs mee te nemen. Dat veranderde alles.” “We hadden dit op eigen initiatief nooit gedaan,” bekent mevrouw Van Waardenburg. “Maar ik kan het iedereen aanraden. Dit voelt echt als een bevrijding.”
“Achteraf hadden we jaren eerder moeten verhuizen. Dit voelt echt als een bevrijding!”
Veiligheid
“Diep van binnen weet je wel dat het tijd is om te verhuizen, zeker gezien de lichamelijke conditie van mijn man. Ik moest hem altijd helpen, ook ’s nachts als hij naar het toilet moest. Het was wachten op het moment dat we allebei van de trap af zouden vallen. Gelukkig is het zover niet gekomen. Dan ben je natuurlijk veel verder van huis. Ik ben zo opgelucht dat we nu hier wonen. Alles is gelijkvloers, dat is veel veiliger. We hebben leuk contact met de buren en we wonen nog steeds dichtbij ons oude huis. We hoefden niet eens te wennen. We voelen ons hier vanaf het eerste moment thuis.”
De verhuizing
Het echtpaar zag wel een beetje op tegen de verhuizing zelf. “In 47 jaar verzamel je een hoop spullen,” vertelt meneer Van Waardenburg. “Je weet niet waar je moet beginnen, maar als je eenmaal besluit om te verhuizen, dan kun je stap voor stap alles leeghalen. We hebben het geluk dat onze kinderen ontzettend veel geholpen hebben, maar ik ken ook situaties van mensen die helemaal alleen zijn. Ik begreep dat de Verhuisregeling ook verhuishulp kan bieden. Dat is fijn, want op onze leeftijd overzie je dit echt niet. Achteraf is alles heel snel gegaan. Tussen het moment van inschrijven en de verhuizing zat nog geen half jaar. We kregen ook een financiële vergoeding vanuit de Verhuisregeling. Dat is mooi meegenomen, voor een nieuw behang bijvoorbeeld.”
Begin op tijd
De heer en mevrouw Van Waardenburg raden iedereen aan om op tijd na te denken over verhuizen. Ook dochter Yvonne is overtuigd van het belang om tijdig na te denken over je toekomstige woongenot. “Mijn vader heeft 3 maanden ’s nachts op de bank gezeten, omdat hij niet kon liggen van de pijn. Leunend op zijn stok kwam hij de nachten door. Zo wil je toch niet oud worden? Als mijn kinderen uit huis zijn, dan ga ik ook kleiner wonen. Dan ben ik als het goed is nog in staat om zelf keuzes te maken, zodat ik later zorgeloos kan genieten van mijn oude dag. Gelukkig hebben mijn ouders hun geluk ook gevonden, maar als ze eerder waren verhuisd, had dit een hoop zorgen gescheeld. Voor hen, maar zeker ook voor ons als familie.”
