Een oude boom verplant je niet, luidt het gezegde, maar soms is een verhuizing juist de oplossing. Voor Hannes Vermoen (101) uit ‘s-Gravendeel bijvoorbeeld. Hij verruilde vorige maand zijn eengezinswoning – een koophuis – voor een seniorenwoning van HW Wonen. “Toen ik de kans kreeg, moest ik hem grijpen.”

Verhuizing naar verderop

Als je meneer Vermoen ziet, zou je niet denken dat hij al 101 jaar meegaat. Hij zit graag op zijn praatstoel, maakt grapjes en heeft een opperbest geheugen. Dat hij nog middenin het leven staat, verraadt ook de kast vol met kaarten die hij ontving om hem veel geluk met zijn nieuwe woning te wensen.

Die woning betrok hij in juni. Hij zei daarmee vaarwel tegen het huis aan de Verbruggestraat in ‘s-Gravendeel waar hij zestig jaar woonde, en woont nu – nog geheel zelfstandig – in een gelijkvloers appartement in de Lijnzaadstraat.

Een eeuw aan verhalen

Als hij eenmaal over vroeger begint te vertellen, hang je aan zijn lippen. Want wat Vermoen in zijn 101-jarige leven heeft meegemaakt, is ook voor die tijdsspanne bijzonder. Hij werd geboren op de Greup in Oud-Beijerland en verhuisde aan het begin van de Tweede Wereldoorlog naar ‘s-Gravendeel. Hij zag niet alleen boven de Hoeksche Waard vliegtuigen uit de lucht worden geschoten, maar ook in Duitsland, waar hij drie jaar tewerkgesteld was in de buurt van Kassel. Na de oorlog schuilde hij op de bovenste verdieping van zijn huis, toen ‘s-Gravendeel zwaar getroffen werd door de watersnoodramp. 

Van vlas tot linnen

Er bestaat een mooie parallel tussen zijn nieuwe straatnaam en de vlasindustrie waarin Vermoen tot de oorlog werkzaam was. “Lijnzaadstraat, Hekelstraat, Zwingellaan: het verwijst allemaal naar het proces om vlas te verwerken tot linnen, en ik heb het allemaal gedaan. De Hoeksche Waard stond vroeger vol vlasvelden. Daar werd in het oosten van het land linnen van gemaakt. Het was hard werken, maar je kon er goed mee verdienen.”

Door dat harde werk kon Vermoen zestig jaar geleden zijn huis kopen. “Dat was heel bijzonder voor die tijd, je moest er krom voor liggen. Ik had graag gehad dat het huis in de familie was gebleven, maar er komt ongetwijfeld een gezin in dat er erg blij mee zal zijn.”

Wacht- én wensenlijst

Hemelsbreed woont hij nu niet meer dan een kilometer verderop, maar verhuizen bleef toch een grote stap. “Ik zag het natuurlijk wel aankomen, want het ging allemaal steeds moeilijker. Mijn oude huis had een trap en een tuin, dus ik was al afhankelijk van familieleden”, vertelt Vermoen.

Zijn dochter schreef hem drie jaar geleden in voor een huurwoning. Een slimme zet, want de wachtlijst is helaas lang. Én meneer Vermoen had een wensenlijstje.

Tafeltje dekje

“Ik bracht tot vijf jaar geleden maaltijden rond voor Tafeltje Dekje en kwam dus regelmatig in deze straat. Vaak voor mensen die jonger waren dan ik, inderdaad,” lacht Vermoen.“Toen leek me dit al een fijne plek om te wonen. Dus toen ik hoorde dat ik deze woning kon krijgen, moesten we snel zijn. Met veel hulp van mijn familie ben ik zes weken later verhuisd.”

Afscheid nemen bestaat niet

Maar hoe neem je afscheid van een huis waar je zo’n groot deel van je leven hebt doorgebracht? “Niet”, aldus Vermoen. “Ik heb er niet bij stilgestaan. Ze haalden me zaterdagochtend op en zaterdagavond zat ik in mijn ingerichte nieuwe huis. Ik neem alle kleuren aan, ben net een kameleon.”

Genoeg te doen

Vermoen voelt zich dan ook meteen thuis in zijn nieuwe stulpje. Hij krijgt nog dagelijks zijn voormalige buurman op bezoek, eet twee keer per week bij familie en hoeft zich nooit te vervelen. “Ik puzzel graag, luister muziek en kijk snooker op tv. Daar blijf ik zelfs voor op!” Zelf speelde hij tot vorig jaar nog bij de biljartclub en verdiende daar een trofee als oudste biljarter van Nederland.

Een ode aan het dorp

Wat ‘s-Gravendeel tot zo’n mooi thuis maakt? Daar heeft hij eigenlijk geen antwoord op “Tja, je woont er of je woont er niet.” Maar tijdens het bladeren in een fotoalbum blijkt dat hij voor het mannenkoor waarin hij zong een liedje schreef over zijn geliefde dorp. En dat maakt verdere woorden overbodig:

’t Dorpje ’s-Gravendeel, ’t Dorpje ’s-Gravendeel
Waar ik thuis ben, ik ben er geboren
En daar wil ik ook altijd bijhoren
Zo het was, zo het is en zal zijn.
’t Dorpje ’s-Gravendeel, ’t Dorpje ’s-Gravendeel
Overal waar ik kom laat ik horen
Met z’n vis op de spits van de toren
Aan de Kil daar ligt mooi ’s-Gravendeel
Aan de Kil daar ligt moooooooi ‘s-Gravendeel

We wensen meneer Vermoen nog vele gelukkige en gezonde jaren in zijn nieuwe woning.